HZ&PC: 1981-1988
1981-1988: Een nieuw begin met een nieuw zwembad

Een “eigen” clubhuis

Op 12 september 1980 opende het nieuwe wedstrijdbad De Telle haar poorten. Bij dat zwembad zat een mooie ruimte die wellicht als clubruimte gebruikt kon worden. Althans dat dacht het toenmalige bestuur. Helaas dacht de gemeente daar anders over; de exploitatie ging niet naar HZ&PC maar naar een pachter. De eerste pachter was geen succes, en na twee jaar verschenen Douwe en Jetty Nijdam in de kantine. Deze twee personen zorgden ervoor dat de kantine voor HZ&PC toch een mooi “thuis” werd. Tot aan de sluiting van de Telle in 2006 bleven Douwe en Jetty de kantine én HZ&PC trouw. Veel feesten en bijeenkomsten werden in de kantine gehouden en velen hebben daar zeer goede herinneringen aan.

Ontstaan nieuwjaarswaterpolotoernooi en successen bij het waterpolo

Een ander nieuw initiatief bij de opening van het nieuwe bad ontstond bij de waterpolo-afdeling. In 1981 werd het eerste Nieuwjaarswaterpolotoernooi georganiseerd, traditioneel op de eerste zaterdag van het nieuwe jaar (indien niet vallende op 1 januari). Het toernooi bleek zeker in de eerste jaren een groot succes te zijn. In 2006 werd het 25 jarig jubilieum gevierd, maar snel daarna bleek de belangstelling voor het toernooi tanende te zijn, zodat in 2008 de stekker er uit werd getrokken.
Met name voor het waterpolo betekende het nieuwe bad nieuwe kansen, immers er kon nu weer op “eigen” terrein de tegenstander worden bestreden. Het zorgde dan ook voor een opleving van het waterpolo in de jaren tachtig met een kampioenschap van Friesland voor de jeugd in 1981. Het eerste herenteam promoveerde naar de 3e klasse bond en in datzelfde jaar (1982) werd ook het tweede herenteam kampioen in hun klasse.
Met de komst van Erik Nonhebel pakte het waterpolo helemaal uit. Er werden ambitieuze plannen gesmeed onder deze trainer, afkomstig uit Groningen. Het gevolg was dat het eerste herenteam landelijk in de competitie een stabiele factor bleek, echter de echte stap naar het hoge niveau bleef uit.

Sportuitwisselingen, trainerwisselingen en een “zwemmerstransfer”

Aan het eind van 1980 zet Boele Tienstra, trainer van de zwemselectie een punt achter zijn trainersloopbaan. Het vertrek van Tienstra luidde een onrustige periode in op het trainersfront. HZ&PC gaat op zoek naar een nieuwe trainer en komt uit bij Joop Brandt (leraar CIOS), maar die weigert. Vervolgens wordt na enig zoeken mevrouw Bekhof gevonden. Zij kwam van de Forel en ook haar opvolger, Henk Kuipers kwam van de Forel. Na interne problemen in 1985 verschijnt opnieuw Tienstra aan de badrand, nu samen met Co Pals. De laatste bleek een uiterst bijzondere trainer te zijn met een zeer onorthodoxe manier van training geven. Uiteindelijk bleek het optreden van Pals problemen op te leveren, zodat aan het begin van de jaren ’90 opnieuw de vereniging op zoek moest naar een andere trainer.

Ondanks de vele wisselingen werd er toch goed gezwommen. Natuurlijk was de komt van het nieuwe bad een uitkomst; HZ&PC kon haar trainingstijden bijna verdubbelen. Ochtentrainigen (!) vervielen, omdat er op de avond voldoende ruimte was.

Met de komst van Kuiper kwamen een handvol zwemmers van de Forel over naar HZ&PC. Dat luidde vanaf ongeveer 1985 een zeer succesvolle zwemperiode in voor de vereniging. In combinatie met zwemmers van HZ&PC en de overgekomen zwemmers van de Forel bleek HZ&PC goud in handen te hebben. Met name de gezusters Koen (Anita en Elly) boekten zeer aansprekende successen, net als overigens René van Wier, André Koopman en Roland Boomsma uit eigen geledingen.
Rene van Wier was van al deze zwemmers een klasse apart. Hij zwom naar veel Friese titels en nog meer Friese records.
In 1986 vaardigde HZ&PC een estafetteploeg uit naar de NK. De ploeg bestaande uit Margreet Hoekstra, Irene Stelwagen en Elly en Anita Koen zwommen welliswaar niet in de prijzen, maar het feit dat HZ&PC een estafetteploeg op een NK kon brengen was nog nooit vertoond in de geschiedenis van de vereniging.

In deze periode knoopte HZ&PC ook banden aan met twee Duitse verenigingen. Zo werden er een aantal sportieve uitwisselingen georganiseerd met het Duitse Hovelhoff en Sijke. En natuurlijk werd met pinksteren traditioneel het toernooi van Neheim Husten bezocht.

Aquifitspelmiddagen, een boottocht en de kampeerinstuiven en nachtmarathonnen

Dankzij een zeer actieve RES commissie met als grootste motor Douwe Broers ondernam de grootste afdeling van HZ&PC (de recreatieve afdeling, zwemmers die over het algemeen geen wedstrijd zwemmen) ontstonden er in de jaren ’80 diverse nevenactiviteiten voor deze afdeling

De afdeling organiseerde voor haar leden diverse malen zogenaamde auqafitspelmiddagen, waarbij het zwembad werd omgetoverd tot een waterspeeltuin.
In 1983 nam de afdeling het initiatief om een boottocht te organiseren naar de Friese meren met spelletjes aan boord of op het land. Het bleek aanvankelijk een groot succes maar het stierf toch na 3 boottochten een stille dood door gebrek aan deelnemers én vrijwilligers.

Wat wel een groot succes bleek en een blijvertje tot ver in de jaren ’90 waren de jaarlijke kampeerinstuiven. De organisatie van deze instuiven was in handen van de KNZB. Tijdens één weekend werden diverse spellen georganiseerd en werd er natuurlijk gezwommen. HZ&PC nam deel aan de instuif op camping “De Roggenberg” in Appelscha. Op het hoogtepunt van de instuiven namen zeker ongeveer 70 leden van de HZ&PC deel aan deze weekenden en in totaal waren er naar schatting zo’n 500 deelnemers. De organisatie had dus heel wat voeten in aarde, maar dankzij een zeer actieve commissie lukte deze bijzondere logistieke operatie altijd wonderwel goed. Douwe Broers en zijn vrouw fungeerden jarenlang als de “ouders” van de kinderen tijdens de weekenden zorgden zij voor het eten.

In deze periode werden er ook voor het eerst nachtmarathonen in het overdekte zwembad gehouden. De nachtmarathon van 1986 gaat de boeken in als een heel bijzondere. Margreet Hoekstra zwemt 1800 meter onafgebroken vlinderslag. Een prestatie die nadien nog steeds geen navolging heeft gekregen.

Vijfkamp en senioren-wedstrijden ontstaan

Voor zwemmers die recreatief wilden zwemmen en niet prestatiegericht wilden presteren ontstonden aan het begin van de jaren ’80 toch wedstrijden. Op deze wedstrijden werden wel de krachten gemeten, maar meedoen was belangrijker dan winnen.
In die tijd was er dan ook een strikte scheiding tussen niet prestatiegerichte zwemwedstrijden en prestatiegerichte wedstrijden, hoewel die scheiding naar verloop van tijd toch wel vervaagde.
Voor de zogenaamde RES groepen onstond zo in 1984 een onderlinge vierkamp; een viertal wedstrijden waarbij HZ&PC, Isis, Wellerobben e JZ&PC tegenelkaar zwommen. Kenmerkend voor deze wedstrijd waren de korte afstanden (25 en 50 metr) en een zekere tolerantienorm ten aanzien van de reglementen. De formule bleek ijzertsterk. In 1985 sloot Friso zich aan bij deze reesk en zo werde vierkamp een vijfkamp en tot op vandaag de dag bestaat deze wedstrijdreeks nog steeds. De formule is op enige punten aangepast, maar over algemeen nog dezelfde. Inmiddels zijn er nu al 136 wedstrijden verzwommen.
Ook de kring Friesland kwam met en eigen competitie voor deze zwemmers: de wintecompetitie voor niet-startvergunninghouders. Het bleek een gat in de markt.

Ok voor senioren (dus ouder dan ongeveer 25 jaar) ontstonden soortgelijke wedstrijden. HZ&PC was daarbij zeker in het noorden één van de initiatiefnemers om dergelijke wedstrijden te organiseren. In 1985 was de Heerenveense seniorenwedstrijd inmiddels traditie geworden en uitgegroeid tot de grootste seniorenwedstrijd van het noorden met tussen de 70 en 100 deelnemers per keer en deelname van vrijwel alle Friese verenigingen. Het sociale aspect was op deze wedstrijden zeker belangrijker dan het zwemmen zelf. Er onstonden dan ook spontaan mooie kontakten.

In 1986 stopte dit succes echter abrupt door het overlijden van één van de deelnemers tijdens de wedstrijd in Heerenveen. HZ&PC lid Andries Mulder overleed na zijn race in het zwembad. De verslagenheid was groot en de animo om een volgende wedstrijd te organiseren was weg. Ht duurde daarna nog tot 1991 totdat de draad weer werd opgepakt en opnieuwe een seniornwedstrijd werd georganiseerd.