Voor synchroonzwemster Mireille Krist staat Praag symbool voor alles wat haar sport bijzonder maakt: muziek, kracht, sierlijkheid, techniek én vooral het plezier van samen presteren. Met de KNZB reist ze dit weekend af naar de Christmas Prize Prague, een internationale wedstrijd die haar niet onbekend is.

Hoewel ze dagelijks in het water ligt, blijft Mireille nuchter over haar leven buiten de sport. “Als ik niet zwem, zit ik op school. En als ik tijd heb, shop ik graag of ben ik aan het geinen met vriendinnen,” vertelt ze. Echt veel vrije uren zijn er niet, maar dat stoort haar totaal niet. De sport is een groot deel van haar leven, en dat omarmt ze volledig.

Nationale trainingen bij de KNZB
Meerdere keren per week reist Mireille af naar de KNZB-trainingen in Hoofddorp en Eindhoven, samen met teamgenoot Doutzen Werkman. “Het is zwaar, maar ook heel leuk,” zegt ze. “Je leert er andere dingen dan bij de club, simpelweg omdat er veel meer tijd is. En je traint met zwemmers van heel hoog niveau. Dat maakt het intensiever, maar ook heel inspirerend.” Waar bij de club het niveauverschil groter is en de training soms voor iedereen leuk moet blijven, vindt Mireille de KNZB de uitdaging die haar als sporter en persoon verder helpt.

De magie van synchroonzwemmen
Mireille straalt zodra ze vertelt over wat synchroonzwemmen zo bijzonder maakt. “Je voelt je heel vrij in het water. Er gebeurt zoveel tegelijk: lenigheid, kracht, sierlijkheid, ritmegevoel. Elke training doe je weer iets anders. En wanneer de muziek begint, ga ik er volledig in op. Dan mag ik eindelijk laten zien wat ik heb geleerd. Alles komt dan samen.”

De liefde voor het kunstzinnige deel van de sport wordt alleen maar versterkt door het teamgevoel. “Ook al komen we uit verschillende teams, bij de KNZB voelt het alsof we één ploeg zijn. We helpen elkaar altijd. Zelfs bij techniekwedstrijden, als je eigenlijk tegen elkaar zwemt. Niemand gaat voor zijn eigen succes. Dat voelt heel vertrouwd.”

Aan bijzondere momenten geen gebrek. “Eén keer zwom ik tijdens mijn routine de verkeerde kant op,” zegt ze breed grijnzend. “Dat vergeet ik nooit meer – maar het was een goed leermoment.” Naast die misser heeft ze vooral heel veel hoogtepunten. “In de zomer werden we tweede met de groep in België. Dat was heel bijzonder. En hopelijk wordt Praag ook weer zo’n mooi avontuur. Alleen al dat ik daar mag zijn, is geweldig.”

De weg naar Praag
De aanloop naar de Christmas Prize was intensief. “We hebben extra trainingen gehad, de routine vaak herhaald en aangepast, dus we moesten vaak schakelen. We moesten zelfs regelmatig met kleren aan zwemmen en met lood om, zodat het extra zwaar werd.”

Dit jaar start Mireille niet in de groep, maar richt ze zich volledig op haar techniekonderdelen. “Dat was mijn doel. Na Praag gaan we met duetten werken en misschien mag ik daar wel in, maar eerst techniek. Ik kan de vliegende vis goed, en de cycloon moet ik langzaam en met gestrekte knieën doen. Ik hoop dat het in de wedstrijd goed lukt. Ik ga gewoon mijn best doen.”

Zoals veel synchroonzwemmers heeft ook Mireille haar eigen rituelen. Lachend vertelt ze: “Mijn trainster en ik doen altijd een Wicky de Viking-gebaar: met de vinger langs de neus. Dat doe ik ook met een teamgenoot. En vlak voor de start doe ik altijd even een duimpje naar mijn moeder.” In Praag is haar familie er niet bij, maar dat vindt ze geen probleem. “Ik ben niet zó bijgelovig dat het anders misgaat. Het komt vast helemaal goed.”

En natuurlijk kijkt ze enorm uit naar Praag zelf. “De kerstmarkt! Vorig jaar zijn we met de hele ploeg geweest, het was zó gezellig. We hebben zoveel gezien, geproefd en gekocht. Ik denk dat het weer een super gezellig weekend wordt.”

Tot slot is er één plek die een bijzondere rol speelt in haar reis: HZ&PC Heerenveen. “Ik ben begonnen met synchroonzwemmen toen ik vier was, en ze hebben me altijd goed geholpen. Daardoor ben ik zo gegroeid dat ik nu dit avontuur mag meemaken. Het is mijn tweede thuis.”